VAHYİN-İ RUHUM

Yırtık bir dergi geçti elime, adı belirsiz

Şöyle bir göz attım isteksiz

Bir resim arkasına yazılmış şu dörtlük takıldı gözüme Akif’ten

‘’ Hani dostlar, nerdeler, hiçbiri yok

Bir sen mi kaldın böyle, kafileden uzak ?

Postu sermekse meramın yola, serdirmezler

Haydi, gölgenle beraber yıkılıp gitmene bak. ‘’

Defaaten okuyup ta anladım hiçliğimi

Alarak elime kağıt ile  kalemi

Yazıya döktüm  boşa geçen hayatımın beyhudeliğini

Çalışamıyorsan denizde

Çıkamadıktan sonra sefere

İhtiyarladın artık yerin yok gemide, denizde

Bir  emekli asalaksın yerin mahalle kahvesi

Bir boka yaramayan, çalışmayan, üretmeyen

Hazıra konan, sofraya çöreklenen bir böceksin

Unutma artık, Kaptan bile değil ihtiyarın tekisin

Ne bir gemin olacak artık, ne bir güverte ayaklarının altında

Ne emrinde zabitlerin, personelin olacak ne de masada yerin

Armada uğuldayan rüzgarın sesini

Ana makinenin titreşimlerini

Ve geminin kendine özgü o mis gibi kokusunu duymayacaksın

İç çekip de bakacaksın gözlerin yaşlı

Boğazdan geçen gemilere, tankerlere

Ama hiçbiri teselli olmayacak sonsuz kederine

Kapıcıya çöp poşeti, sucuya damacana koşturacaksın bundan böyle                                                                                            

Çık git evden diyecekler, dolaşma ayak altında

Misafir gelecek bugün

Sokaklarda dolaşacaksın saatlerce avare avare

Ne gidecek bir liman, ne sığınacak bir koy bulamadan

Bak etrafına, herkesin bir işi var çalışıyor, üretiyor

Kimi talebe, kimi işçi, memur kimi, kimi de pazarlamacı, satıcı

Peki

Hiç düşündün mü senin ne işin var bu alemde?

Nasıl yaşamazsa sudan çıkınca balık, inadın niye?

Ütopyan, idealin, beklentin ne istikbalden hayattan

Denize çıkıp yeniden bir gemiye kumanda etmek mi?

Unut, ümitlenme, boşuna heveslenme geçti o günler

Senin hayatta anılarından başka bir şeyin kalmadı

Otur, ekmek ban da ye hayallerine

Devlet dahi silmiş kütükten, emekli etmiş seni

Evini bile satmak istersen satamazsın

Heyet-i sıhhıye raporu talep ederlerler noterden

İş istersin, yüzüne güler enspektörler, müdürler

Bir düşün be adam, bir düşün koy şapkanı önüne

Bir belasın milletin başına, yüksün ailene ocağına

Hala bıkmadın mı zombi gibi yaşamaktan

Denizsiz, gemisiz, işsiz itilip kakılmaktan

Hayal et, kapat gözlerini bir an

Kırlangıçtasın en sert havada

Dik dur sanki  on kuvvetinde havadasın Biscay’da

Ne güzel söylemiş üstat Neyzen yıllar önce, hatırla

Artık yaşam için yeter bunca kırgınlık

Dinlenmek isterim ki kader yorgunuyum

Artık vücudu boş, gönlü boş, düşü boş

Dünyada şimdi ben de bir fazla ağırlıyım.