Kaptan Kamil Atay Ya Da Canberra Kamil (2. Bölüm)

Makalenin birinci bölümünü aşağıdaki bağlantıdan okuyabilirsiniz.

https://www.denizticaretgazetesi.org/makale/kaptan-kamil-atay-ya-da-canberra-kamil-1-bolum-5000

Limandaydık, New-orleansta. Akşam saat 17:00’de sancakları arya ederdik. O zamanlar öyle bir adet vardı. Şimdiki gibi hisa edilen bir sancak yarışı parçalanana kadar kalmazdı gönderde. Sabah saat 08:00’de saygı ile hisa edilir ve saat 17:00’de yine saygı ile arya edilip katlanıp saklanırdı. Vardiyacıydım, saat 17:00’de sancakları arya etmem gerekiyordu ve yapılmayacak bir şeyi yaptım ama bilmiyordum. Kıç üstündeydim, önce kıç gönderden milli sancağı arya ettim, miyara çıkıp Amerikan sancağını arya ettim. Filika güvertesindeyken Kamil kaptan ana güverteden seslenip çağırdı. Seğirttim tabi. ‘’Buyrun Efendim’’ dedim. Sinirli ve kızgın bir ifade ile ‘’Ne yaptığının farkında mısın Tuncay?’’ dedi. Şaşaladım. Benden bir cevap bekliyordu. Bir halt etmiştim muhakkak ama ne b..k yediğimin bilincinde değildim ve idareye rapor edecek olursa gemiden çekilmem ve sicilime işlenilmesi söz konusuydu. Ben bunları zihnimden geçirirken rahmetli sigarası elinde bir cevap bekliyordu.

‘’Efendim, ne suç işlediğimi bilemiyorum.’’ dedim.

‘’Farkındayım, onun için de kızmıyorum ama iki vardiya izinsizsin, dışarı çıkamayacaksın.’’ dedi.

Oh be, hiç sorun değildi ama ne halt etmiştim! Açıkladı rahmetli.

‘’Bak’’ dedi. ‘’Sen önce hanhi sancağı arya ettin?’’

‘’Efendim’’ dedim. ‘’Kıç gönderdeki Türk sancağını.’’

‘’Tamam, sonra?’’

‘’Sonra da miyara çıkıp Amerikan sancağını arya ettim.’’

‘’Peki’’ dedi. ‘’Kıç taraftan miyara gidip Amerikan sancağını arya edene kadar geçen süre ortalama dört dakika filan sürdü. Doğru mu?’’

‘’Evet efendim.’’

‘’Peki o süre içinde gemi bandırasız, yabancı bir bandıra altında kaldı mı?’’

Suçum buymuş işte. Bu suçun cezasını iki gün dışarı çıkamamakla ödedim. Zaten devrisi gün akşamı da tahliyeyi müteakip hareket ettik ve diğer limana kadar karaya ayak basamadım ama olsun çok güzel bir ders almış oldum. Bütün kaptanlık hayatımda da her akşam sat 17:00’de milli sancağımızı arya ve sabah 08:00’de hisa ettirmek huyumdan vazgeçmedim tabi. Bu arada artık uygulanmayan bu adeti angarya kabul eden görevli personel tarafından gıyabımda bol bol küfür yedim, kulaklarım çınlayıp durdu.

13 ay filan sonra ayrıldım gemiden, izin sonrası da başka gemilerde görev aldım. Bir dahada Kamil kaptanla aynı gemide bulunmak imkanı olmadı.

Aradan çok uzun yıllar geçti. Ben ilk olarak radyo / telgraf ehliyetini alıp telsiz zbt. oldum. Sonra o zamanki yönetmelik müsaade etmediği için usta gemicilikte gerekli süreyi tamamlamadığım gerekçe gösterilerek kıyı kaptanlığı imtihanlarına alınmadım. Bu benim ileride kaptan olabilme hayalimi ortadan kaldıracağı için tel. zbt.’den vazgeçerek yeniden gemiciliğe döndüm. Yani kendi isteğim ile bilinçli olarak tenzili rütbeyi kabul ettim ama sisteme kırıldım. Bu arada evlendim ve çekip Almanya’ya gittim. Orada Rein Nehri’nde çalıştım yıllarca ve yurda avdet ettim. Emekli oldum, bu arada devamlı çalışarak imtihanlarımı verip meslekte yükseldim. Sonunda istediğim mevkiye eriştim ve bir gün 6000 tonluk bir kimyasal tankerle Yarımca’da bir tesise yanaşırken gelecek olan pilotun Kamil Kaptan olduğunu öğrendim.

Yanaşacağımız iskelede bir tanker hareket hazırlığı yapıyor ve pilot botu mezkür gemiye doğru gidiyordu. Bize pilot istasyonundan talimat geldi. Yanaşmak üzere hazır olmamız, adı geçen gemi hareket ettikten sonra boş kalan iskeleye mezkür gemiden ayrılan klavuz kaptan Kamil Atay’ın bizim gemiye gelerek bizi yanaştıracağı ve hazır olmamız bildirildi VHF ile. Çoksevindim, tarifsiz bir mutluluk duydum.

Klasik manevralar yapıldı, diğer tanker avara etti, rotasına girdi. Pilot botu sayın kaptanımı alarak benim gemime yöneldi. Personelim manevra yerlerindeydi, köprüyü üçüncü zabite bırakıp pilot çarmıhının başına koşup Kamil kaptanı karşıladım. Gemiyi çıkar çıkmaz tanıdı beni. Elini öpüp köprüye buyur ettim. Mevsim kıştı, köprüye çıkar çıkar çıkmaz sırtındaki anorağını ve çantasını alıp ‘’Buyurun efendim, kumanda sizin.’’ dedim. ‘’Süvari Bey nerede Tuncay?’’ dedi. ‘’Efendim süvari hasbelkader bendenizim.’’ dedim.

Bir şaşkınlık alameti belirip kayboldu anında çehresinde. ‘’Memnun oldum Tuncay ama o zaman neden sen gelip karşıladın beni çarmıh başında?’’ dedi.

‘’Efendim, ilk defa gemime teşrif ediyorsunuz. Bunca yıl sonra zatıâlinizi görme şerefine erişiyorum. Muhterem hocamı karşılamak için zabitimi gönderemezdim ki.’’ diye cevap verdim.

Çehresine bir beğeni ve takdir ifadesi yayıldı. ‘’Aferin evladım Tuncay’’dedi. ‘’Sizlere çok sert davranmış olabilirim ama görüyorumki çok iyi birer denizci olabilmişsiniz. Tebrik ediyorum.’’ deyince ‘’Sayenizde efendim’’ diye cevap verdim.

‘’Hadi bakalım. Ben ÅŸuraya oturayım, sen bana bir sade kahve söyle sonra da yanaÅŸtır gemini.’’ dedi.  

‘’Aman efendim, siz dururken bana mı düşer manevra yapmak?’’ deyince ‘’Emrime karşı mı geliyorsun Tuncay?’’ dedi.

‘’Peki efendim, başım üstüne.’’

El emrüfekül edep deyip yanaştırdım gemimi ve yine tazim ile iskele başına kadar refakatle elini öpüp uğurladım sevgili kaptanımı, hocamı. Alnımdan öptü, başarılar dileyip rıhtıma indi ve kendisini bekleyen pikaba binip gitti.

Kendisini son görüşüm olduğunu bilemezdim.

Epey bir zaman sonra vefat haberini aldım. Pilotluğunda bir defa gemi ile pilot botu arasında denize düşüp kurtulmuş. Kendisine Cannberra lakabını kazandıran okyanus ortasında geçirdiği bir kaza mı, hastalık mı bilmiyorum? Sonrasında nakledildiği Canberra isimli tıransatlantik lakabı olmuş sevgili kaptanım ve hocam Canberra Kamil Kaptan duyumuma göre bir akşam evine dönerken PTT’nin açtığı bir çukura düşerek gök gemisine ordino almış. Sevğili kaptanım şimdi gök okyanusunda kim bilir hangi gemide kaptanlık yapıyordur? Belki de yine pilotluğa devam eder kim bilir?