Kafasızlığımı Açıklıyorum

Kainatta insanoğlu sadece bir canlıya can verebilir ki bu canlıya da gemi denir. Tabi şimdi buyur burdan yak! ‘’Herif kafayı yemiş, ulan gemi de canlı mı olurmuş?’’ diyecek onlarca kişi olacaksa da denizci dostlar beni anlayacaklardır. Bundan epey bir zaman önce İstanbul Şehir Hatları İşletmesi heke ayırdığı bir evladını münasip bir işte kullanması için adeta bedava bir protokolle bir badem belediyesine verdi. Ammavelekin mezkür belediye yetkilileri engin bilgi ve sonsuz denizcilik bilgileri muvacehesinde apartman bakımı ile gemi bakımını bir tuttukları için iş buevlat ellerinde illeti seratandan ölüm raddelerine geldi ve bağlı bulunduğu iskelede batması beklenirken de efkar-ı umumiyenin baskısı ve mezkür belediyenin bir an evvel başlarına dert olan bu evlattan kurtulmak istemesi neticesinde tekrar baba ocağına iade edildi, bir mucize gerçekleştirildi ve ölmüş denen bir evlat hayata döndürüldü. Emeği geçen herkese en üst makamdan en alt kademede ki müstahdeme kadar medyun-u şükranım,e lleriniz dert görmesin, ayağınıza taş değmesin, aşınız pişkin, atınız eşgin olsun her daim. Ancak bu evladın ilk seferi için basiretim mi bağlandı nedir  ikamet ettiğim İstanbul’un en uzak ilçesinden gidip de o mutlu sefere katılamadım ve en çok üzüldüğüm de taşımış olduğum basın kartına ihanet etmiş olmak. Bu sefere katılmak benim için hem bir görev ve hem bir şerefti ama kendi kafasızlığım için hem üzülüyor ve hem de mesleğim açısından özür diliyorum. Evet, açıkça söylemek gerekirse demek ki artık muhakeme yeteneğimde inkitalar başlamış, bu mucizeye istemeyerek bigane kaldığım için o evlattan, PAŞABAHÇE’den özür diliyorum. Allah’a kasem ederim, ilk fırsatta tersaneye gelip içeri almasalar bile bir yolunu bulup lumbar ağzına bir öpücük konduracağım sevgili evlat. Pruvan neta, rüzgarın bol olsun. Sen bu dinazör kaptanı anlarsın evladım, hayırlı seferler diliyorum.