Hayat Bu İşte

Benim zamanımda tahta gemiler vardı ve onları kullanan demir adamlar. O demir adamlara özenerek bende onlar gibi olmak istedim. Onlara kaptan dendiğini öğrendim bîlâhare. Ve kaptan olabilmek için başlayarak mesleğin en alt dalından çok acılar, cefalar meşakkatler çektim, yılmadım yıllarca.

Ulaşmak için menzil-i maksuduma tam altmış yılım geçti yüzen cennetlerde. Ahirete gitmeden cenneti yaşadım ben. Artık bu cennetlerin güvertelerinden tamuya uçarım derken ütopyama kavuştum, kaptan oldum, şükürler tengriye derken…

Emeklisin dediler, gönderdiler beni kara denilen cehenneme. Şimdi bırakın demir adamları, tahta gemilere bile hasretim. İyi aile çocuğu,personel müdürleri saygıdeğer DPA’lar! Hepinize ……… hürmetlerimi sunarım. Bizlere, bana, emeklilere iş vermediğiniz için. Sayenizde gemi bulup sefere çıkamıyoruz. Limana giremeyen gemi gibi sağda, solda traverse yapıyoruz. Alışmışız gemiye, denize… Hiç bir yere sığamıyoruz. Doymuyor karnımız ev yemekleriyle. Hani nerede içinden aşçımızın sigara külü, saç kılı çıkan yemeğimiz? Batıyor evimizde ki yatağımız, ranzamızı özlüyoruz. Çarşafları buruşmuş, yastık kılıfı meşin olmuş kirden, belki de bir aydır değişmeyen nevresimleriyle yatağımızı… Sabah kahvaltısından sonra köprüye çıkmayı veya makineye inmeyi veya güverteye çıkmayı istiyoruz. Fırtınadan yemek pişemediği zamanlarda ki bayat ekmek, peynir ve egzoz devrelerinin üzerinde közlenmiş yarı çiğ, yarı pişmiş patates. Konyalı’da yenen bir öğlen yemeğinden daha tatlı gelirdi bize, bilir misiniz? Geceleri vardiyaya kalkmayı, makineye inmeyi … O güzelim tankerlerin eşsiz kokuları özlüyoruz, bilir misiniz?

Hangisini yazayım bilemiyorum ki! Biz gemilerimizi istiyoruz. Bizi seven, bizi anlayan, yaşam sebebimiz olan gemileri. Biz, bizler evimizde de istenmiyoruz ki… Evden çıkarken ‘’Git, gidişin olsun da gelişin olmasın.’’ der gibi geliyor uğurlayanın bakışları bana. Belki yanılıyorum ama öyle gibi geliyor işte.Düşünüyorum da bu kavanoz dipli Dünya’da emekli olduktan sonra ne b..k işim var bilemiyorum. Şimdi agâh oldum, sanırım o demir adamların O tahta gemilere binip ufkun ardında kaybolmalarının sırrına.