Erdem Atay'ın Kaleminden

Erdem Atay yazdı...

Buz gibi bir Ankara gününde, nice büyük insanların uğurlandığı Kocatepe Camisinde bu kez 28 Şubat davasından müebbet hüküm giyen ve hastalığına rağmen cezaevinden bırakılmayan ve cezaevinde hayatını kaybeden Emekli Korgeneral Vural Avar’ı uğurladık.

Kendisi 50 yılını Türk Silahlı Kuvvetleri’ne vermiş, nice başarılara imza atmış, Türk milletinin geleceği için mücadele etmiş bir askerdi. Ama onun rütbelerini söktüler. Korgenerali, ‘er’ yaptılar. Bugün o ‘er’e Albayından Orgeneraline kadar birçok silah arkadaşı selam durdu.

Tıklım tıklımdı.

Binlerce insan toplandı. İnanın bu kadarını beklemiyordum. Hüzünlü bir veda olmasına rağmen umut doldu içim… Herkes selamlaşıyor, ‘Mustafa Kemal’in askerini uğurluyoruz’ diyorlardı. O kadar kalabalıktı ki, cenaze namazında tekbir getirmek isteyenler kollarını kaldırmakta bile zorlandı.

Namazı beklerken onlarca kişiyle konuştum. Kimisi ‘Ne çok şey kaybettik’ diyor, kimisi ‘ülkede güzel olan ne kaldı’ diye hayıflanıyor. Moraller bozuk.

Gelenlerine gidenlere bakıyorum, kavgalı olanlar, birbirlerini sevmeyenler, birbirlerine olmadık sözleri söyleyenler yan yana gelmiş. Birçok kavgalıyı da buluşturdu cenaze.

Naaşın yanına gitmeden kimler çelenk göndermiş diye tek tek baktım. Gönderenleri tek tek yazmaya gerek yok. Çünkü haber çelenk göndermeyenlerde…

Mesela Cumhurbaşkanlığı göndermemiş, Milli Savunma Bakanlığı göndermemiş. Hayatını, her şeyini verdiği kurumu Genelkurmay Başkanlığı ve kuvvet komutanlıkları çelenk göndermemiş bırakın göndermeyi, bu kurumları temsilen tek bir kişi gelmemişti.

Başka kimler mi çelenk göndermemiş?

CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu, MHP Genel Başkanı Devlet Bahçeli, İyi Parti Genel Başkanı Meral Akşener, 28 Şubat konusunda en hassas duruşu olduğu bilinen ve yargılanan askerleri savunan Vatan Partisi Genel Başkanı Doğu Perinçek… Hiçbirinin yoktu.

Zafer Partisi Genel Başkanı Ümit Özdağ annesiyle birlikte katıldı törene. Doğru Parti, Sosyalist Cumhuriyet Partisi de çelenkleri ve üyeleriyle yerini aldı. CHP’den vekiller geldi. Silah arkadaşları oradaydı.

Devlet kendisine bir tören yapmadığı için silah arkadaşları ‘saygı duruşu töreni’ tertip etti. Her biri tek tek Avar’ın naaşının önüne geçtiler ve selam durdular.

Vural Avar’ın tabutuna Türk bayrağını bile koymamışlardı, onu da silah arkadaşları koydu.

Hayatı boyunca uğruna mücadele verdiği bayrağı bile çok gördüler.

Namaz esnasında, ‘Hakkınızı helal ediyor musunuz?’ diyen imama ‘Helal olsun’ sözü adeta cami avlusunda yankılandı. İşte o ara, ‘O bize hakkını helal etsin’ diyenler çıktı. Bir anda aynı cümleyi söyleyenlerin sayısı arttı.

Namaz kılındı, Fatiha suresi okundu ve imam ‘Allah günahlarını affetsin’ deyip hep birlikte ‘amin’ denildikten sonra, kalabalıktan biri çıktı, ‘Bu kahramana bunu reva görenleri de Allah kahretsin’ deyince, hep bir ağızdan ‘Amin’ diye bağırıldı.

Sonra biri çıktı, ‘Allah bu zulmü yapanların belasını versin’ dedi, ‘Amin’ diye yükseldi ses.

Sonra biri daha… ‘Sana bunu yapanlar gün yüzü görmesin’ dedi… Yine ‘Amin’ sesi yükseldi.

Silah arkadaşları büyük isyandaydı. Birbirleriyle konuşurken hem üzüntülü hem de sinirliydiler.

… ve naaş omuzlara alındı…

Bir emekli asker, ‘Mustafa Kemal’in askeri ölmez’ dedi ve bir anda ‘Mustafa Kemal’in askerleriyiz’ sloganları ve alkışlar koptu avluda… Ne zamandır duymuyorduk bu sloganı. Bir anda eskiler aklıma geldi.

Bu sloganların atıldığı onlarca mücadele alanı gözümüzün önünden kayboldu gitti.

Paramparça olduk, darmadağın edildik…

Vurdular, artık umursamaz olduk.

Ama bu cenaze öyle değildi.

Nerede kalmıştık, der gibiydi.

Vural Avar’ın gidişiyle başlayan…

*

Vural Avar alkışlarla uğrulandı…

Oraya bırakılan Halkın Kurtuluş Partisi’nin çelengine bir not iliştirilmişti…

O notta, şunlar yazıyordu:

“Saygıdeğer Kuvayi Milliyeci ve Mustafa Kemalci komutan. Türkiye halkının size özür ve teşekkür borcu vardır. Kahramanlar olarak yaşayacaksınız.”

Sn. Erdoğan Soysal göndermiştir.