Düşüncemiz ''Dünya Turu''

20 Ocak 2023, Cuma 14:14

A+
A-

Merhaba,

Her şeyin bir zamanı varmış. Bu yazının da yazılma zamanı Atlantik Okyanus'u seyrinin 6. gecesinin 03.00-05.00 nöbeti imiş.

Efendim bendeniz Gülnur Payzanoğlu, eşim aynı zamanda kaptanımız Pamir Payzanoğlu ve kedimiz Pamuk’la Avare isimli teknemizle İzmir’den batıya doğru yola çıktık.

Önce kendimizden bahsedelim ki bu yolculuğun nedenleri ve süreci şekillensin hafızalarda. Meslek yaşamının ununu elemiş ve eleğini emeklilik sebebi ile duvara asmış olan Seramik ve Görsel Sanatlar öğretmeniyim. Eşim de 29 yılını devlet görevinde geçirmiş Kadın Hastalıkları ve Doğum Uzmanı. Pamuk da kara kedimiz. O hiç çalışmadı. İşi gücü kendini sevdirmek ve sevmek. Ha bir de balıklar tabii.

Teknemiz Beneteau 40CC 2000 yılı yapımı. Avare isminin seçimi Pamir'e ait. Orhan Veli şiirinden. Salgın yıllarının hemen öncesinde ilk sahibinden aldık. Avusturya bayraklı idi. Bizim 4. teknemiz. İlk üç teknemizi yüzen yuvamız haline getirip başkalarına emanet ettiğimiz için söylenmeye başlamıştım ki Avare çıktı karşımıza. Avusturyalı sahibi Wilfred sanki bizim için sevip saklamış bu güzel kızı.

Yani Avare'nin ikinci sahibiyiz. 12 yıldır denizlerdeyiz. Bu süreçte hayalini kurduğumuz Atlantik geçişi için Center Cockpit tekne hep birincil isteğimizdi.

Biz Avare'yi hazırlamak için neler mi yaptık?

• Raylı cenova gönderi yaptırdık,
• 2. Hydrovane marka rüzgar dümeni aldık,
• Güneş enerji panelleri taktık ve akü bankını yeniledik,
• Tüm motor, jeneratör, hidrolik dümen sistemi bakımları yetkili servisleri tarafından yapıldı,
• Tekne karaya çekildi alt temizlikleri yapıldı,
• Mevcut çapa ve zincir sistemi değiştirildi,
• Güneşlik ve serpinti körüğü bakımları yapıldı. Minder kılıfları yedeklendi,
• Yeni bir takım yelken yapıldı,
• İkinci el asimetrik balon yelken alındı,
• Can Salı bakımları yapıldı,
• Güvenlik ekipmanları yenilendi,
• AIS receverı alındı,
• Halatlar gözden geçirildi, Gerekli olanlar yenileri ile değiştirildi, badarna edildi,
• Gıda hazırlıkları yapıldı,
• Pamuk’un pasaportu için kuduz aşısı ve titrasyonu yapıldı, (6 ay sürüyor pasaportun gelmesi)
• Teknedeki tüm portuç ve dolaplar boşaltıldı, ihtiyaç fazlaları eve götürüldü,
• Pis su tanklarından biri söküldü,
• Seyir fenerleri ve salondaki ampuller led ampuller ile değiştirildi,
• Kompost yapabilmek için gerekli düzenek sağlandı,
• Tüm doktor kontrolleri ve ilaç teminleri yapıldı,
• Rüzgâr jeneratörü palleri yenileri ile değiştirildi,
• Buzdolabı bakımları yapıldı,
• Salma bağlantı bakımları yapıldı,
• Eskiyen vanalar değiştirildi,
• Arma kontrolü yapıldı,
• Harness halatları hazır hale getirildi,
• Gemi adamı belgesiyle çıkmak istiyorduk memleketten. 6 hafta süren kurslara devam ettik ve belgeler aldındı,
• Teknede ufak tefek bitki yetiştirmek için tohumlar temin edildi.

Listeler hazırlandı. Her liste bir diğerini doğurdu. Unutulan şeyler olmadı mi? Tabii ki oldu. Sanırım hiçbir zaman bu hazırlıklar bitmiyor.

Aslolan 12 yıldır arzuladığımız ve planlarını yaptığımız hayalimizin bize bu kadar yakın olması idi. Teknemizi son hazırlıklarını yapmak için İzmir Marina’ya getirdik. İnsanın teknesi yaşadığı şehirde olmalı imiş. Karşıyaka Üçkuyular feribotu mesafesinde sabah akşam mesaimiz ilk feribot ile başlayıp son feribot ile bitti.

İzmir Marina Yönetim Kurulu, marina müdürü Sayın Arda Bey, tüm ofis çalışanları ve palamar hizmeti veren arkadaşlar inanılmaz destek oldular. Teşekkürü borç biliriz.

14 Mayıs 2022 saat 12.00'de palamarları çözdük. Yola çıkalı 8 ay oldu ama heyecanı bugün gibi taze. Resmi çıkışımızı da gemici belgesi ile Çeşme limanından yaptık. Daha önce Yunanistan'a çıkışlarımızda işlemleri hep kendimiz yapıyorduk. Ama bu sefer acente desteği aldık. Bunun faydasını da ta Korfu Adası'nda Yunanistan’dan çıkarken gördük.

Kızımız Zeynep İzmir Marina’dan Çeşme’ye kadar bize eşlik etti. En zoru da biricik kızımızdan ayrılmak. Limanda vedalaşmış ve ayrılmıştık ki telefonumuz çaldı. Zeynep ceketi ve cebinde ev anahtarını kamarada unutmuş. Döndük bir çantaya koyup iskeleye doğru fırlattık. Dedim ya ayrılmanın zorluğu mu bizi geri çağıran bilmiyorum. İskeleden ayrılırken gözleri yaşlı, tarifi olmayan bir heyecanla tekrar el salladık. Bu sefer uzaktan sarıldık. Çeşme'de tatildeyken bizi uğurlamaya gelen kuzenim Yavuz ağabeyim ve sevgili eşi Didem'e emanet ettik İzmir’e kadar Zeynep'imizi. İçimiz rahat.

Başından beri hedefimiz Atlantik Okyanusu geçişi yapmaktı. 14 Mayıs'ta İzmir Marina’dan avara olurken acaba bu hedefe varacak miyiz diye düşünmedik değil. Doğa hali, insanlık hali. Kısmet dedik.