'Deniz Kokan Öyküler' Denizcilerin Anılarından Derlendi

m Kodak ile deneyimli uzak yol kaptanı Ömer Asmalı’nın, deniz kültürü ve denizcilik anlayışını geliştirmek için yazdığı “Deniz Kokan Öyküler” adlı kitap, deniz ve denizcilik sevgisini aşılamayı amaçlıyor.

Ülkemizde deniz ve denizcilik sevgisini “bulaştırmak” ve bu alana ilgiyi çekmek amacıyla kaleme alınan ‘Deniz Kokan Öyküler’, Yüksek Denizcilik Okulu sıralarında başlayarak, dünyanın bambaşka köşelerine uzanan maceraları sayfalarına aktarıyor.

Okura Türk ticaret denizciliği gemi hayatından, kahkaha dolu masmavi pasajlar sunan kitap iki denizcinin imzasını taşıyor.



Bunlardan biri Gizem Kodak…
Yüksek lisansını Deniz Politikası alanında yapan Kodak, çocukluk hayallerini süsleyen denizcilik tutkusu için tekrar üniversite sınavına girerek Güverte Bölümü’nden “Vardiya Zabiti” ehliyeti ile mezun olmuş,  

Yazarlık geçmişi ise lise yıllarına dayanıyor.
İlk kitabı “Belki Başka Bir Rüyada”yı 2016’da yayınlayan Kodak, İTÜ Avrasya Yer Bilimleri Enstitüsü, İklim ve Deniz Bilimleri Anabilim Dalı’nda doktora eğitimine devam ediyor ve denizcilik tutkusu için öyküler kaleme alıyor.

Ömer Asmalı ise deneyimli bir uzakyol kaptanı, kılavuz kaptan, ayrıca Gemi Trafik Operatörlüğü ve Denizcilik Okulları Denetçisi.

Liseden lisans derslerine kadar denizcilik alanında eğitimler veren İTÜ Denizcilik Fakültesi mezunu Asmalı, geçtiğimiz yıl da ülkemizde bir ilk olan “Gemi Kurtarma ve Kriz Yönetimi” adlı kitabını yayınladı.

Kitap için bir değerlendirme yapan yazar ve şair Ataol Behramoğlu, kaleme aldığı yazısında şu ifadeleri kullandı:

“Bütün meslekler kutsaldır. Fakat bunlar arasında denizcilik mesleğinin benim için özel bir yeri vardır. Dünya edebiyatından Jack London, Herman Melville, Joseph Conrad, bizden Sait Faik, Halikarnas Balıkçısı gibi yazarlara özel ilgim ve sevgim bundandır.

Yüksek Denizcilik Okulu öğrencilerinin anılarından esinlenerek oluşturulmuş ‘Deniz Kokan Öyküler’, deniz ve denizcilik mesleği konusunda özellikle gençlere önereceğim ilgili çekici bir çalışmadır.”

Kitap Yurdu Yayınları’ndan çıkan “Deniz Kokan Öyküler”den iki alıntı, kitabın keyifli içeriği hakkında bir bilgi veriyor:


ELEKTRİK FATURASI

(…) Köstence’den sefere çıkalı tam 12 gün olmuştu… Günlerden pazardı. Gemide sofra kuruldu, kamarot özene bezene masayı hazırladı. Öğle menüsünde adetten olduğu üzere kuru fasulye, pilav, turşu ve cacık vardı.

Cemal, ikinci kez eksiksiz şekilde karşısına çıkan bu menüyü̈ hatırlamıştı, ancak bir şey demedi. Geçen Pazar da tam olarak aynı menüydü̈. Bir süre masada göz gezdirdikten sonra, merakına yenik düşerek kendisine yakın hissettiği Arslan Kaptan’a sormaya karar verdi.

“Arslan Ağabey, geçen hafta da aynı menü eksiksiz olarak çıkmıştı; dikkatimi çekti de acaba gemide kuru fasulye fazlası mı var?”

Arslan Kaptan gülümseyerek cevap verdi, “Cemalciğim bu, Türk gemilerine özgü̈ bir adettir. Gemilerimizde her pazar aynı menü çıkar. Bu yüzden kuru fasulye ile pilava bir an önce alışsan iyi olur. Aslına bakarsan gemide hele ki açık denizde bazen günler o kadar birbirinin aynı olur ki, ancak bu menüyü̈ görünce günlerden pazar olduğunu anlarsın…”


KOLTUK HALATI

(…) Hamit Naci, nihayet varış limanına ulaşmak üzere yol kesmeye başlamıştı. Gemi limana iyice yaklaşırken, Kaptan emriyle beraber baş ve kıç tarafta hareketlenme başladı.

“Baş halatı verin!”

İkinci Kaptan gözetimindeki grup baş taraftan baş halatı karaya verdi. Gemi ile liman arasındaki ilk köprü kurulmuştu.

“Kıç halatı verin!”

Bu defa Üçüncü Kaptan gözetimindeki grup, Kaptan emrini tatbik ederek kıç taraftan kıç halatı verdi. Kaptan’ın tok sesi telsizden yükselmeye devam ediyordu.

“Baştan ilave bir halat daha verin!”

İkinci Kaptan ve ekibi çevik hareketlerle ilave halatı verdiler. Gemi artık neredeyse rıhtıma paralel idi.

“Koltuk verin!”

İşte ne olduysa bu anda oluverdi! Kaptan’ın bu son emriyle birlikte, kıç tarafta bulunan öğrencilerden biri müthiş bir hızla manevra pozisyonunu bırakıp yaşam mahalline koştu ve salondan büyük bir koltuk getirip güverteye çıkardı.

Kıç tarafta bulunan personel hayretler içerisinde, kucağında koca bir koltukla duran stajyere bakıyordu. Elbette Kaptan da tüm olup biteni köprü üstünden görüyordu!

Manevra komutlarının arasında telsizden Kaptan’ın yarı kızgın yarı alaycı sesi duyuldu.

“Ne yapıyorsun evladım?”

Stajyer, görevini yerine getirmiş olmanın memnuniyeti ve özgüveni ile “Koltuk ver dediniz ya Beybaba! Koltuğu getirdim” dedi.

Bu cümleyle birlikte köprü üstü ve kıç taraftan kahkaha sesleri yükselmeye başladı…  Zira koltuk, sahilden açmaması için dik açıyla gemiden karaya verilen halatın ismiydi…”