İşte Hitler'in Denizaltısı

Hitler'in kayıp denizaltılarından U-20 Temmuz 1994'de, Sakarya'nın Karasu ilçesi açıklarında yapılan bir tatbikat sırasında keşfedildi. Kıyıdan yaklaşık 2 kilometre açıkta bulunan batığın kule derinliği 18, dip derinliği ise 23 metre. Dalışa uygun derinlikte bulunan denizaltının dalış turizmine kazandırılması için çalışmalar yürütülürken diğer batıklar U-19 ve U-23 ise Karadenizin derinliklerinde hala bulunmayı bekliyor.

Kültür ve Turizm Bakanlığı, geçmişe ışık tutan batığın tanıtımına yönelik çalışmalar yapıyor. Bu kapsamda çekimleri yapılan denizaltının görüntüleri, Berlin Uluslararası Turizm Fuarı (ITB)'nda gösterime sunuldu. U-20'nin mürettebatından olan Gard Enders, batırdıkları denizaltıyı görmek için 3 yıl önce Karasu sahiline gelmişti.

Batık için yapılan tanıtım çalışmaları sonuçlarını vermeye başladı. Genelde Ege, Akdeniz ve Marmara'yı tercih eden pek çok dalgıç, Hitler'in denizaltısını görmeye geliyor. Batığa dalış yapan eğitmen Volkan Demircioğlu, denizaltının sadece Türklerin değil Alman dalgıçlarında ilgisini çektiğini belirtiyor. U-20 dalışı için taleplerin arttığını kaydeden Demircioğlu, "U-20 yi sabırsızlıkla görmek istiyorlar. Çok yoğun ve çok büyük bir potansiyel var. Karadeniz dendiğinde akla çok dalış aktivitesi gelmiyor Ama tam tersine Karadeniz inanılmaz bir tarihe ve kültürel yapıya sahip. Bunun aynısı su altında da devam ediyor. U-20 dalış turizmi için çok önemli bir hazine. Günümüze kadar hala duran pervaneleri, teleskobu gibi bazı parçaları hala yerli yerinde duruyor." dedi.



U-20'ye dalış gerçekleştiren Meryem Kara ise Karadeniz'de ilk kez dalış yaptığını ifade ederek; "U-20'yi görme fırsatım oldu. Suyun altında yatan tarihe tanıklık etmek heyecan verici. Kesinlikle her dalıcının görmesi gerekiyor" diye konuştu.

Alman Denizaltıların Geçmişi

2. Dünya Savaşı sırasında Alman donanması, Barbarossa Harekâtı kapsamında Sovyet kıyılarını Karadeniz'de abluka altına almayı amaçlıyordu. Savaşta Türkiye'nin tarafsız olması ve boğazların Montrö Antlaşması gereğince Türkiye'nin kontrolü altında olmasından denizaltıların boğazlar yoluyla Karadeniz'e geçememe anlamına geliyordu.

Almanya, ilk önce Türkiye'ye sattığı Atılay, Saldıray ve henüz inşası bitmemiş Yıldıray denizaltılarını satın almak için teklifte bulundu. Ancak Türkiye hükûmeti bunu kabul etmedi. Bunun üzerine Almanya, Kuzey Denizi'nde konuşlanan denizaltıları Karadeniz'e geçirmenin yollarını arıyordu. Bu amaçla U-9, U-18, U-19, U-20, U-23 ve U-24 isimli 6 denizaltı seçildi. Karadeniz'e ulaştırılmak istenen denizaltılar, Almanya'nın liman şehri Kiel'de parçalara ayrılarak, Kaiser-Wilhelm kanalı yoluyla Elbe Nehri'ne indirildi. Buradan Dresden'e getirilen, kamyonlara parçalar halinde yüklenen denizaltılar otoyol kullanılarak Ingolstadt'a, daha sonra da Tuna Nehri vasıtasıyla Romanya'nın Köstence Limanı'na getirildi.

Köstence limanında üslenen altı denizaltı Karadeniz'de operasyonlara başladı. İki yıl boyunca Sovyet donanmasına karşı 56 operasyon gerçekleştirdi. Romanya, 25 Ağustos 1944'te taraf değiştirince, Köstence Limanı'ndaki Alman üssünde bulunan 6 denizaltıdan U-9, U-18 ve U-24 Romenler ve Ruslar tarafından batırıldı. Kalan 3 gemiyi Alman hükûmeti Türkiye'ye satmayı teklif etti. Ancak Türkiye bu teklifi de reddetti. Denizaltıların Sovyetler'in eline geçmeden Karadeniz'den çıkışlarının mümkün olmaması üzerine U19, U20 ve U23'ün kaptanlarına denizaltıları Türk kıyılarında batırma emri verildi.